ONLAR BENİM ABLAMDIR

ONLAR BENİM ABLAMDIR

Onlar benim ablalarımdı.

Büyüğü Sıtkiye, Küçüğü Ülküye Amcakızları.

Ailece giderdik akşam sinemaya, Annem nezaretinde.

Erkek sanat okulunun bahçesinden,

Perde aralığından seyretmeye çalışırdık.

Filmleri yarı aralık şekilde bayılırdık.

Yürürken yorulur dururdum, Ülkü ablam anlardı.

Beni arkasına alırdı, günlerce, usanmazdı, bezmezdi.

Onlar benim ablalarımdı.

Yıllarca taşıdılar arkalarında beni,

Hasta oldum büyük ablam Sıtkiye

Her gün sabah akşam vururdu iğnelerimi

Senemi? Çeyrek asır önce, bir ömür.

İşte yıllar böylece su gibi akıp gitti.

Onlar benim hala ablalarım.

Onlar benim hala büyüklerim.

Bir pastayı, bir ekmeği böler yerdik.

Hele akşamları mangal başında ısınmak,

Kış akşamları, battaniye altında bambaşka.

Şimdi yıllar geçti aradan, herkes bir yerlerde,

Onlar benim hala ablalarım, hala büyüklerim.

Ellerinden saygıyla öpüyorum…

11.11.2020 NECATİ DİLİ